Die betrokke ma

“’n Mens kan net trots wees op my bloedjie. Die mees intelligentste, wonderlikste, gemanierde, liefdevolste, vriendelikste, slimste bloedjie wat enige ma voor kon vra”.

So het sy haar toespraak begin daardie aand.

“Dames en Here, namens my bloedjie wil ek u hartlik bedank vir die voorreg en die eer om hier te wees vanaand. Baie dankie vir hierdie wonderlike prys”.

Toe vat sy ’n sluk water. Het ek ’n ligte bewe in haar hand gesien toe sy so vat-vat aan haar nek-serpie?

“My bloedjie ken u almal. Het u gesien hoe daar verlede week in die dorpskoerant weer verwys word na hom as die moderne geskenk van God aan ons nietige mense? Het u gesien hoe hy geglimlag het op daardie foto? Ek is so trots om sy ma te wees!”

Sy het oor haar brilraam getuur na die gehoor op soek na ’n gesig wat saamstem. Toe vat sy weer ’n slukkie water en weer aan haar nek-serpie.

“My bloedjie was van die eerste dag af ’n spesiale kind. Mens kon dit sien aan hoe hy sy lewenspad oopgekap het. Saam met sy ma se liefdevolle bystand…eintlik nimmereindigende bystand, het my bloedjie sy baan oopgekap om vandag as ’n steunpilaar vir die gemeenskap te staan. Ek weet nie almal sien dit so in nie. Maar gee nog kans. Hy is immers nog nie eers 30 jaar oud nie!” (fake ongemaklike laggie)

“En vandag is ons weer hier tesame danksy my bloedjie se inisiatief, ok mamma het weereens ook handjie bygesit…(fake ongemaklike laggie) om geld in te samel vir sy nuutste projek. Daarom, vergun my asseblief ’n paar bedankings”. 

Sy het oor haar skouer teruggekyk met ’n paar afwagtende geligte wenkbroue en voortgestu onder doodse stilte.

“Eerstens wil ek die skoolhoof bedank vir sy gewilligheid om hierdie raffle te kon hou. Daar is presies R250 000 ingesamel en ons sou dit nooit bereik het, as ons nie al ons afrol-werk en administrasie van die skool verwag het nie. Aanvanklik was daar ongeloof oor die totale commitment en deursettingsvermoë wat so ’n inisiatief verg, maar later was daar soomlose samewerking. Kom ons gee almal vir die skoolhoof ’n heerlike handeklap.”

Daar het lipstick op haar tande afgesmeer toe sy breed glimlag.

“Dan, dames, baie dankie vir julle hulp. Julle weet wie julle paartjies is.  Weinig ingesamel maar nietemin…(fake ongemaklike laggie) julle weet nou wat dit verg, né! ’n Betrokke ouer is ’n ouer wat werklik lief is vir sy of haar kind. Dis somtyds tragies om hierdie kinders te sien wie nie so gelukkig is om deernisvolle, volhoubare ondersteuning van hul ouers te geniet nie”.

Haar oë het gedwaal na haar notas voor haar. “Waar was ek laas….o ja, nou weet julle”.

“Laastens maar nie beslis nie die minste nie, julle as ouers. Baie dankie vir julle belangstelling. Eendag sal julle ook kan terugkyk en ook so trots wees op julle kinders en wat hulle bereik het in die lewe soos ek vanaand”.

Daar was iemand wat uit oudergewoonte begin handeklap het. Drie klappe en toe’s dit weer doodstil.

Sy het rondgekyk wie die ondersteuner kon wees.

“Louise! Bless your soul! Dáár is nog ’n betrokke ouer! Nog iemand wat haar kind se hand al die pad vashou, want dis wat ons moet doen as mamma’s, né Louise?! Ons stap daai ekstra 50 myl vir ons kinders al moet dit eintlik hulleself wees. Somtyds moet mens die voorbeeld uitleef vir hulle om jou voetspore raak te sien en te volg. Of eintlik dieselfde voetspore te trap nadat jy as ouer al die onnodige foute reeds in die lewe gemaak het. Om daarna nog deel van hul lewens te wees, is 'n hele nuwe uitdaging". 

Louise het haar selfoon haastig uit haar handsak gehaal, die geluidlose instrument in die lug gehou en met vinnige treetjies die saal verlaat, bloedrooi in haar gesig van skaamte. Hierdie fiasko was op die punt om te eskaleer.

“Ek moet ongelukkig om verskoning vra vir die afwesigheid van my bloedjie. Soos julle almal weet is hy deesdae so belangrik. Al die koerante praat oor hom vandat hy die een prys na die ander wen. Ek weet van julle wat hier sit stem nie altyd saam met sy werk of die sosiale kommentaar wat sy werk uitlok nie. Danksy sy sterk persoonlikheid en selfvertroue kan ek in alle eerlikheid sê dat dit hom geensins pla nie. Inteendeel, hy is min gepla oor enige iets eintlik. (fake ongemaklike laggie). Ag…

Sy het vinnig opgekyk om haar trane van haar maskara weg te hou.

“Julle moet my verskoon. Noudat my bloedjie so bekend is en almal sy naam op hulle lippe het, is dit somtyds moeilik vir my om hom te deel met die res van die wêreld. Ek was elke dag daar van sy lewe en deur dik en dun, ongeag wat. Ek het net trots in my binneste vir hom. Hy kon ongelukkig nie vanaand hier wees nie. Glo my, ek het probeer om sy skedule aan te pas, maar hy het herhaaldelik vir my gesê dis net onmoontlik.”

Sy het vlugtig en minder vriendelik na die gapende tannie in die eerste ry geloer.

“So weereens baie baie dankie. Ek kon nooit voorsien het dat ek die raffle sou wen wat ek self uitgedink, georganiseer en tot en met vanaand deurgevoer het nie. Dit was nou heeltemal onverwags. Ek is die gelukkigste ma op hierdie planeet”.