Die kort en die lank van Freddie se torch

Tanja stap altyd soos ’n ballerina wanneer sy beneuk is. Rug regop, voete plat en skuins en lyk altyd reg vir ’n plié.

Sy was immers twaalf jaar terug ’n ballerina gewees. Dis waar sy haar man ontmoet het. Freddie het die beligting gedoen vir hulle show. Dit was sewe jaar terug. Die director moes daardie eerste paar weke sy “beligter”  omtrent uittrap soos hy die hele tyd die kollig op haar gehou het in stede van die ster van die show.

Dit was glo alles aan haar wat lank was. Haar hare, haar bene, haar vingers, haar neklyn. Alles aan haar was lank en soepel. En ou Freddie was versot op sy dans-ballerina.

Maar sedert Freddie ’n paar probleme in sy lewe  beleef het, het sy fokus verskuif. Toe sien hy net alles wat kort is raak. Sy kort humeur, sy kortstondige tye van geluk voordat nog ’n probleem hom onkant gevang het.

Tanja het begin gatvol raak daarvoor. Ek het haar punt ingesien. Dis geweldig frustrerend wanneer al die mans in die dorp kwyl terwyl jou eie man droëbek  sit en staar in die niet in.

Maar Vrydagoggend stap Tanja platvoet, regop rug by die koffieshop in en die split in haar rok is byna by haar naeltjie.

“Is jy nie bietjie overdressed nie Tanja,” wil ek dadelik weet.

“Nie vir die doel van haar plan nie.”

Tanja verduidelik toe in detail hoe sy ’n master-plan nou bymekaargesit het en vir Freddie op terme geplaas het. Haar lys van demands is opgestel volgens sy ouderdom en haar behoeftes, die goue middeweg vir seks en raaksien.

Indien Freddie nie gehoor wil gee daaraan nie, sal sy maar begin rondkyk vir iemand wat haar wil waardeer.

“Nee, ek sal natuurlik hom nie verneuk nie. Ek’s te lief vir die ou fokker, maar what the Tsjaikovsky is fokkin fout met hom?! Ek gaan nie vir ewig rondhang en hoop hy sien my raak en waardeer alles wat ek vir hom doen nie. Dis mos totaal en al gevrek. Wat my boonop frustreer is hoe langer hy my miskyk, hoe meer kom daar iets uit my uit wat ek nog nooit vantevore bewus was nie. Ek sweer daar’s spaanse en Italiaanse bloed in my lyf.  Hoe nader ek aan 40 beweeg, hoe meer lus is ek vir die lewe en passie. Alles is passie deesdae. Eet, drink, musiek, selfs brood-sny doen sy met ‘’n heup-beweging en dan kyk sy na Freddie en al wat jy hoor is kriek-kriek-kriek!”

Ek moes Tanja eers kans gee om asem te haal soos wat sy passievol verduidelik en kla oor haar woestyn-dorre-verlate-droëbek-Freddie.

Dis toe wat ek besef wat Tanja besig is om te doen. Sy veg. Sy’t nie gaan sit en kwyn en wag om raakgesien te word nie. En as dit dan nou maar ’n paar kwylende mans vat om haar man se alarm te trigger, dan moet dit nou maar so wees. She’s feisty, that’s all. And she’s doing it in a fun way, alhoewel ek dink dis uiters blerrie gevaarlik. ’n Man se kliere is van Mars af. Onthou dit altyd. En dis dikwels nog te alien vir my om te verstaan.

Ek het Tanja se voorbeeld gevolg en my kortste mini aangetrek vir ons Saterdagmiddag-braai. Ek moet sê my man het nie geweet waar om te kyk met al hierdie ekstra stukkies bene voor die slaaibak nie. Dit het beslis ’n spark veroorsaak en ons moes die swart van die vleis afkrap later. Ek het gister vir Freddie gesien. Hy was maar redelik dikbek gewees. 

Die storie loop wyd oor hoe Tanja die lamppaal beetgekry het Saterdagaand by die kroeg. Sy’t glo soos ’n serp haarself gedrapeer terwyl sy I drove all night gesing en gehuil het. Tanja is Sondag vir ’n week na haar ma toe. Miskien het ’n man somtyds afstand nodig, eerder as die attack van lang wit bene om agter te kom wat hy verloor het, maar ek’s moer lus en gee hom ’n torch om weer lig op die onderwerp te skyn. Fokkit Freddie, it’s not math boytjie!