To denial or not to denial

Hy’s lank met krullerige hare. Hy het ook ’n effense brei op sy tong. Maar die ding wat die meeste uitstaan van hom is wanneer hy sy mond oopmaak en praat…altyd laag en stadig soos ’n slak en altyd in denial oor alles. Asof dit moeite is om die woorde te vorm in sy brein voordat dit by sy lippe uitglip.

Hy klink met ander woorde moerse dom. Een keer te veel op sy kop geval. Maar. Hy. Het. Nie.

En dis die ding met Flip-Karel…Ja, dis sy naam. Soos wat kombinasie-name gaan, het dit ook verkeerd gegaan vir hom.

Hierdie level van intellek kan mens nogals gereeld dryf om moerig te raak vir Flip-Karel.  En dan knoop jou tong wanneer jy jou woede tot verhaal wil laat kom. Dit eindig gewoonlik op in “Ag, flippit, maar my goedige fok flippin hel Flip-Karel!”

Ek sit by die bar en luister na die kroegeienaar se broeiende frustrasies oor Flip-Karel. Hy’s spyt hy het die outjie ’n kans gegee. As hy net vinniger kan werk as wat hy kan praat sal dit al klaar ’n pluspunt wees, maar donner, dis asof jy agter hom moet loop met ’n blowtorch net om hom aan die gang te hou. Dis uitputtend! Hy’s voor sy rekenaar. “Klara, wat is die Afrikaanse woord vir incompetent?”

Teen alle verwagtinge van logika weens die weliswaar bekende feit oor sy gesprek-gebrek, is Flip-Karel mal daaroor om ’n geselsie aan te knoop met enige iemand oor enige iets. Solank dit gaan oor karre, meisies of hoe hy amper ’n ou gebêre het teen die pavement omdat dié hom durf stamp het. Ge-vaaaaarrrr-lik…Flip-Karel se vuiste praat die vinnigste van sy hele lyf …al het dit nog nie.

En so werk dit toe ook so glo ’n week terug toe ek in die Kruger wildtuin leeus gaan opsoek het. Te midde van ’n vol bar en mense wat drink asof daar nie ’n môre is nie, storm Flip-Karel uit en gil “My broer, my broer!” En daar’s Flip-Karel net weg.

Die customers staan rond en hou hulle laaste slukkies koesterend vas. Jacques wonder of dit ongeskik sal wees as hulle hulself kan help want die dors is nog ver van geles af. Hy sal mos opskryf man.  Brent reken hulle moet dalk gaan kyk waarheen die laaitie so gehardloop het. Almal weet hierdie twee broers veroorsaak hoofopskrifte terwyl hulle nooit soek daarna nie. Nee, regtig nooit nie. En dis in anyways beter as om hier te te staan en wag vir ’n koue brandy.

Die een gewillige vrou met die uithang borste stuur ’n Whatsapp vol spelfoute na die kroegeienaar. Dis genoeg om hom met sy pajamas en al daar te kry in ’n rekordtyd. ’n Moerige man met slippers is ’n moeilike ding om te aanskou.

Flip-Karel stroll om die hoek met sy broer aan sy sy. Jan-Frik is vrot gesuip. Flip-Karel hou hom met moeite regop.

Nee, verduidelik hy, hy het so byna sy broer se lewe gered. Hy was nou so amper geskiet. En dis net die onskuld vanself. Die ander ou het eerste moeilikheid gesoek. Die ander ou het eerste begin vloek.

Die kroegeienaar skuim by die mond en trek later sy een slipper van woede uit en swaai dit voor Jan-Frik se neus rond. Flip-Karel reken dis nie nodig om sy broer wat byna geskiet was, nog verdere ontsteltenis te veroorsaak nie.

Die slet by die hoek reken sy wil ’n foto neem.

“Haai nee auntie. Ek doen mos nie foto’s nie. Ek’s te skaam.”

Nadat die kroegeienaar met moeite kalmeer het (menende verskeie glase rooiwyn), staan Flip-Karel by sy broer en fluister…hard genoeg vir almal om te hoor.

“Daai auntie, sy kyk die hele aand vir my. Maar ek weet sy sien iemand. Ek karring mos nie in ’n ander man se slaai nie.”

En nog later…

“Ek raak nie sommer gou kwaad nie. Dit vat lank vir my om kwaad te word.”

Die kroegeienaar het hom sy final written warning  gegee ’n halfuur nadat ek daar weg is. Dis nadat hy gepose het vir ’n foto saam met die aanvallige vrou vol ronde borste, dié se boyfriend helder oordag kom navraag doen het oor die groot smile op sy gesig en Flip-Karel hom teen die pavement gebêre het, ampertjies. Verder het die kroegeienaar die finale streep getrek omdat die hotelbestuurder vir hom die waarheid kom vertel het oor die amperse skietgeval. Dit was Jan-Frik wat met sy brandy besaaide asem ’n ou gestorm het omdat hy in ’n one-way per ongeluk opgery gekom het. En dit was genoeg vir Jan-Frik om ’n hele moles te begin, deur te voer, sy broer te bel en in te sleep en daarna verder te suip in onskuld.

Dis soms die goed wat jy ontken wat jou weggee.