For love Masingo

Ek sal mos ’n aar in my kop bars. Dis hoekom ek nie eintlik uit my huis wil kom nie. So met my skuldgevoel oor Elsa en my min sien in die dorp besluit ek om tog maar die aand kroeg toe te gaan. My man gee my ’n knik en die eerste Irish coffee is bedônerd lekker. Maar die tweede een is nog beter.

Dis die ding van Masingo. Die dag wanneer ek lus is vir Irish coffee, is hy ewe lus om dit te maak, veral as Pietertjie nie daar is nie. Dan gooi hy altyd vir my ’n ekstra knertsie in, for love, jy sien.

Masingo se ma en pa is goeie mense. Hulle het hul lewe lank hard gewerk en besit vandag ’n suksesvolle shop in die township. Masingo swot Business management en werk by die kroeg vir ekstra geld. Ek en Masingo het al tot laat gekuier soos hy my vertel het van sy kinderjare, sy ouers se struggles en alles wat hulle gedoen het, for love. Dit sou ’n geruislose aand vol Irish coffee gewees het. Genuine dit sou.

Maar toe kom stap Trekker Vermeulen in. Een van die ryk boere in die omgewing se seuns. “Daar’s twee dinge wat ek laaik,” sal Trekker altyd lostrek…”Rugby, brannewyn en het ek al genoem brannewyn…” en dan trek hy weg van agter in sy keel en druk sy eie kak grap by sy mond uit. Moerse. Snaaks. Raait.

My man skop my enkel waarskuwend en ek kyk hom met my wenkbroue wat in hul “not amused”-posisie is, aan. Komaan, my eerste aand uit in ’n lang ruk en nou vergas flippin Trekker en sy kak grappe my binne hoorafstand. Not fair.

“Ek sal julle dit vertel. Daar’s nie ’n vrou wat so kan vloek soos Klara Verstom nie! Jinne Klara, kry jy nie skaam nie.”

Sug. “Ja, wel Trekker, party mense verdien elke vloekwoord.” My man frons en wys ek moet diep asem trek. Maar dit was te laat daarvoor.

Trekker was in my visier. Ek het hom dopgehou. Hoe hy lag en hoe hy sy bestellings plaas by Masingo. "Nee, nee Masingo. Praat Afrikaans met my. Ek praat Afrikaans dan kan jy ook met my Afrikaans praat. Hierdie land...Hierdie land kort meer mense wat Afrikaans praat. Maar dis mos 'n free for all houding. Gee net alles weg. Fokkers." 

Soos Trekker sy brannewyn inpak, laat loop Masingo met my Irish coffees. Dis tot vir tot, kop aan kop en ’n botsing wat wag om te gebeur…

“Ek wil nou ietsh vir jou shê Klaratjie,” swing hy hees om die bar counter na my rigting. My naam klink “klaar” en “moeg” op sy lippe. Self effens aangeklam en manlief wat toilet toe is, vat ek my kans en gee hom ’n vriendelike waarskuwingskoot: “Trekker, miskien wil ek fokkol hoor. Gaan huis toe.”

Maar watter dronk man se ore werk ooit behoorlik?

“Klaratjie, ek wil ietsh shê. Ek…ek … hik…kuier nou sho lekker hier by jou en Mashingotjie.”

Masingo kry ’n stink vermoede en wil homself uit die voete maak, maar Trekker se hand val op sy skouer. Masingo gaan nêrens heen nie.

“Wat ek, ou Trekker, nie kan vershtaan nie ish…hoekom kaffersh nie shaam met my wil kuier nie.”

Ek kan nie onthou waar ek hom eerste geklap het nie. Of dit eerste teen sy wang en toe sy oor was en of dit eerste sy oor en toe sy wang was nie, maar dit was beslis twee pielewappers wat van links en regs gekom het.

Trekker was vir ’n split sekonde vreeslik verontwaardig en toe mik hy om te storm. Dis toe Masingo tussen ons kom staan wat Trekker half gestuit het in sy spore.

“Ish jy befok in jou kop Klara!”

“Ek is nie befok nie, maar jy’s ’n doos om so te praat voor Masingo! Wat de fok man Trekker! Jy vergeet hoeveel keer om vir jou vrou dankie te sê vir jou koffie en brêkvis en aandete maar jy kan daai donnerse kak woord net nie vergeet nie!”

Ek het weer gestorm want nou was ek lus om Trekker op sy shins te skop.

“Maar Klaratjie! Ek het dit naaish bedoel. Ek wil hê Mashingotjie moet shaam met my kuier. Maar hy kuier net shaam met jou en nie met my nie.”

“So jy is fokkin stupid Trekker. Hoe welkom dink jy voel Masingo as jy hom eers vloek en dan nooi? Ek sweer, dis sulke goed wat sal sorg dat ek by binnelandse sake gaan vra of ek my ras kan verander en nie net my naam nie. Jou dom fokkin doos!”

Toe ek weer mik na hom het Trekker besluit hy’t genoeg gehad en stamp ’n stoel om soos hy uithardloop nes my man by die toilette uitkom. Hy’t my een kyk gegee.

“Fokkit Klara. Ek het net gaan pis.”

Toe sien hy hoe Masingo lyk. Sy sagte hande was opgekrul in vuiste, sy oë groot, sy kakebeen wat teen mekaar skuur. En daar rol ’n traan oor sy wang. Ek tjank ook. Van woede. Ek loop na Masingo en hou hom vas en ons huil saam. My man het twee en twee bymekaargesit maar was reeds te laat. Trekker se bakkie het weggespin met ’n geskree.

Masingo het “thank you” in my oor gefluister. Ek het nog vloekwoorde vir Trekker in my kop gesê. Masingo moes dit gehoor het. “Let it go Klara. For love.”

Een woord. Een donnerse woord wat my in ’n dier en Masingo in ’n gekweste bok verander. Al die vloekwoorde in die wêreld het nie dieselfde effek as daai een donnerse woord nie. For love, Masingo!